Так бывае, напэўна, раз у жыцці. Калі ў самы патрэбны для здымак момант вялікі і файны фоцік, які б дазволіў зняць нават асобна вока ці вушка лісяняці на увесь кадр, раптам аказваецца разраджаным і прыходзіцца выкарыстоўвываць мыльніцу каб зняць прыўкрасныя моманты сустрэчы з вывадкам лісы (Vulpes vulpes) на дарозе...
Мы ўжо вярталіся і ехалі ў апошняе запланаванае месца, калі на дарозе заўважылі ...лісянят! Яны адразу кінулі гуляць з вялікай косткай нейкай ахвяры і схаваліся ў прыдарожнай расліннасці.
Мы адразу прыпыніліся і сталі чакаць, ці пакажуцца яны ізноў. І яны пачалі спачатку высоўвываць мордачкі,а потым і выходзіць на дарогу! На нас у машыне,ад якой на найбліжэйшага часам было 3-4 метры, яны не звярталі ўвагі. Стала зразумела, што дарослай лісы побач няма і яны проста не ведаюць як рэагаваць і ігнаруюць нас.
Так працягвалася агулам хвілін 10, яны выходзілі і хаваліся ізноў, урэшце рэшт усе скрыліся недзе каля дарогі, мы, шчаслівыя, паехалі дахаты.
Бераставіччына, 30-05-2019
Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі
- Увайдзіце ці зарэгіструйцеся каб пакідаць каментары.
КАМЕНТАРЫ