Дзякуючы падтрымцы прыродаахоўнага таварыства "Bocian" (Польшча) мы маем магчымасць абвесціць новы конкурс. Першыя 9 бёдуотчараў, якія самастойна або з дапамогай мадэратара размесцяць свае зімовыя назіранні за птушкамі (альбо іншымі дзікімі жывёламі) у адпаведным раздзеле Нашы назіранні на нашым сайце, атрымаюць выдатны падарунак.

Прапануем Вашай увазе пераклад артыкулу праф. Яна Каханоўскага (1894-1942), з якога вынікае, што дапамога дзікім птушкам у нашым горадзе мае параўнальна даўнія традыцыі і гэтай зімой мы можам адзначаць 80-ці годдзе яе пачатку.

12 снежня на свет з'явіўся новы праменьчык жыцця ў сям'і Аляксандра і Таццяны Страчук (Аляксандр з'яўляецца актыўным наведвальнікам сайта www.birdwatch.by). А 14.30 гэты свет агучыў першым крыкам хлопчык, якога бацькі яшчэ да зараджэння жыцця вырашылі назваць Жэня/Яўген/Евгений - якое ў перакладзе з старажытна грэцкага азначае высакародны.

Дзякуючы чарговаму праекту, накіраванаму на ахову адной з самых рэдкіх птушак кантынентальнай Еўропы – вяртлявай чаротаўкі (Acrocephalus paludicola), які рэалізоўвала Агульнапольскае таварыства аховы птушак (Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków (ОТОР)), быў створаны тэлевізійны фільм. Дзякуючы глабальнаму відэа-сэрвісу YouTube кожны жадаючы можа паглядзець яго на сваім кампутары.

Адна з найстарэйшых і найбольш аўтарытэтных прыродаахоўных і даследуючых птушак брытанскіх арганізацый – British trust for Ornithology (BTO) распачаў маштабны рэстайлінг арганізацыі  і знешняга выгляду ўсяго, што з ёй злучана.

Дзякуючы дапамозе Шведзкага орніталагічнага таварыства SOF наш сайт можа зрабіць прыемныя падарункі сваім зарэгістраваным карыстальнікам. Гэта значок на іголцы (памерам 13 х 20 мм) і магнітная налепка з лагатыпам Birdwatch.by (памерам 50 х 80 мм) на аўтамабіль або халадзільнік.

Сярэдняга памеру кулікі, якія маюць не толькі своеасаблівы выгляд і харчаванне, але і надзвычайныя для гэтай групы гнездавыя паводзіны (бо гняздуюць у норах!), крабавыя пясочнікі Dromas ardeola доўгі час заставаліся таксанамічнай тэрра інкогніта. Апярэннем яны найбольш падобныя да шыладзюбак і хадулачнікаў Recurvirostridae, тады як марфалагічна яны найбліжэйшыя палянікавым Burhinidae.

 Менавіта гэта тэма стала асноўным лейтматывам чарговага заалагічнага чацвярга, які прайшоў гэтым разам у фае РЭЦДЮ, бо па досведу мінулых разоў, пакой не могуць змясціць усіх жадаючых.

Хутка выйдзе з друку і будзе разасланы сябрам АПБ падвоены (1-2 2010) нумар сяброўскага часопісу “Птушкі і мы”. Нумар мае абноўлены дызайн і поўнакаляровы друк на ўсіх старонках, якіх у часопісе (разам з вокладкамі) стала 44.

Кампанія NextEra Energy Resources пасля 5 год судовых спрэчак пагадзілася выплаціць $2.5 мільёна на ахову драпежных птушак у Altamont Pass, California (ЗША) і замяніць 2400 ветравых энергетычных установак састарэлых мадэляў.

Скамянелыя парэшткі былі знойдзены на інданезійскім востраве Флорэс (Flores), які стаў знакамітым з-за таго, што менавіта на ім былі знойдзеныя парэшткі чалавека 1м росту, які атрымаў навуковую назву Homo floresiensis, а папулярна называецца хобітам.

Администрация Гомельского дворцово-паркового ансамбля впервые организовала День угощения птиц и белок, который отмечается в мире 4 декабря. Акция прошла при поддержке общественного объединения "Ассоциация детей и молодежи" (АСДЕМО), а также предприятий "Гомельхлебопродукт" и "Гомельхлебпром".

Паводле навукоўцаў, якія параўноўвалі геномы птушак з двух падвідаў аўстралійскага наземнага папугая (Pezoporus wallicus) аказалася, што яны аддзяліліся адзін ад аднаго прыкладна 2 мільёны гадоў таму – прыкладна ў той жа час, калі на нашай планеце з’явіліся першыя чалавекападобныя малпы роду Homo. Таму падвіды заслугоўваюць асобнага відавога статусу і заходні наземны папугай атрымаў навуковую назву Pezoporus flaviventris.

Праект пад такой назвай працягвае дзейнасць польскага прыродаахоўнага таварыства "Bocian" (“Бусел”), якая рэалізуецца з 2004 года сумесна з Заходне-Украінскім арніталагічным таварыствам.

Група бёдуотчараў змагла сфатаграфаваць у Перу вельмі рэдкую птушку, якую ніхто не бачыў апошнія 26 год. Ёй аказалася даўгапёрая сава Xenoglaux loweryi – від, які быў апісаны толькі ў 1976 годзе і дагэтуль застаецца амаль невядомым навукоўцам.
Дзякуючы доўгім і тонкім пёрам, якія адыходзяць збоку ад вачэй птушкі і, напэўна, такім чынам павялічваюць тваравы дыск, яе і назвалі на лаціне “дзіўнай савой”.