Дзякуючы шматгадоваму навуковаму даследаванню міжнароднай каманды навукоўцаў – у тым ліку нашых калег Наталлі Карліонавай і Паўла Пінчука - атрымалася паказаць, што далёкадыстанцыйны мігрант – баталён (Philomachus pugnax), можа выбіраць свой шлях міграцыі ў залежнасці ад даступнасці харчавання на асноўных месцах адпачынку.

В совместную российско-голландскую орнитологическую экспедицию на побережье Баренцева моря, в окрестности бывшего рыболовецкого поселка Тобседа требуются волонтёры для работ на колонии белощёких казарок (Branta leucopsis).

 Кафедра зоологии позвоночных Биологического факультета МГУ и проект "Турухтан" объявляют весенний конкурс учетов птиц (всех видов – не только турухтанов!). Основная идея - собрать данные по весенней миграции птиц и сделать их общедоступными. Мы уверены, что вместе мы можем узнать о весенней миграции намного больше! Призы – определители птиц “Birds of Europe” с иллюстрациями знаменитого Ларса Свенссона и памятные сувениры. 

Былі апублікаваныя першыя эксперыментальныя дадзеныя пра тое, што дзікія вераб’іныя птушкі, якім папярэдне выкладвалася дадатковае харчаванне ў садах ды пры сядзібах, могуць потым значна змяншаць колькасць тлі ў гэтых месцах.

Изучена динамика суточных миграций врановых города Минска в осенне-зимний период.

Нядаўна апісаны новы від дыназаўра вялізных памераў акрамя таго, што аказаўся блізкім відам да Tyrannosaurus rex, можа лічыцца самай вялікай аперанай істотай на Зямлі, якая калі-небудзь на ёй жыла.  

Ж.Э. Жилибер (1741-1814) – известный французский врач и ученый. В 1775-1781 г. работал в Гродно. Основоположник высшего медицинского образования и медико-биологических наук в Беларуси. Исследовал видовое разнообразие животных, их анатомо-физиологические особенности, хозяйственное и медицинское значение.

У межах агульнаеўрапейскай кампаніі “Жывая Вясна” грамадская арганізацыя “Ахова птушак Бацькаўшчыны” запрашае Вас прыняць удзел у конкурсе Гісторый Жывой Вясны. У ім могуць удзельнічаць як дарослыя, так і дзеці.

Приведены сведения о распространении, численности, фенологии и биологии гнездования лутка в Беларуси в период с 1998 по 2011 годы.

Чаму разумная і вельмі адаптыўная птушка, якая можа харчавацца разнастайнай ежай і выжывае нават у вельмі здэградаваным асяроддзі, мае вельмі абмежаваны арэал? Гэтая загадка не давала спакою навукоўцам з 1930-х гадоў, калі гэты незвычаны факт быў адзначаны.

Летам мінулага 2011 г. у рамках праекту “Арлец. Птушка, якіх мала” („Orlik. Ptak jakich mało”) 8 вялікіх арляцоў (Aquila clanga) з нацыянальнага парку “Бебжа” атрымалі на спіны спадарожнікавыя перадатчыкі. Цяпер сігналы паступаюць ад 4 дарослых і адной маладой птушкі. Трасы іх пералётаў можна адсочваць на адмысловай уэб-старонцы www.orlikgrubodzioby.org.pl/artykul/mapy-przelotow .

Міжнародная каманда даследчыкаў апісала новы від птушак. Аднак від гэты  - выкапневы, і знік праз непрацяглы час пасля прыбыцця на востраў Мадэйра першых людзей – партугальскіх маракоў у 1419 годзе.

Чарговы, ужо сёмы, палявы летнік-семінар “Начныя жыхары ляСОЎ” адбудзецца ў пятніцу-нядзелю 6-8 красавіка. Месцам правядзення летніка традыцыйна з’яўляецца вёска Залессе Пружанскага района Брэсцкай вобласці.

Штогод паўночны чорны свіргуль (Cypseloides niger) здзяйсняе знікненне з месцаў гнездавання, вартае вялікага фокусніка і ілюзіяніста Гары Гудзіні. Куды птушкі адлятаюць з заходніх штатаў ЗША на восень, зіму і большую частку вясны было сапраўднай загадкай для арнітолагаў з часу апісання віду ў 1857 годзе. Цяпер, дзякуючы даследаванню, апублікаванаму ў сакавіцкім нумары часопіса Wilson Journal of Ornithology, мы ведаем, што як мінімум частка з іх вандруе каля 4300 міль, каб правесці большую частку году ў нізінных дажджавых лясах заходняй Бразіліі.

Самкі маўрытанскіх буравеснікаў (Puffinus mauritanicus) летам мігрыруюць у Францыю без самцоў. Да такой нечаканай высновы прыйшлі нядаўна навукоўцы.