Шпакі ў красавіку: 2 ў 1

Першая дэкада красавіка атрымалася не вельмі вясновай  - хаця ўдзень у зацішных месцах добра грэла сонейка, аднак марозныя ночы і нават раніцы псавалі добрыя ўражанні ад такой вясны.

Але яўна не ва ўсіх. Звычайныя шпакі (Sturnus vulgaris), якія даўно прыляцелі і ў халодны час збіраліся разам і хутчэй сумна свісцелі на вяршалінах самых высокіх дрэваў, на сонейку разляталіся да сваіх шпакоўняў, правяралі ў іх маёмасць. І калі ўсё было ў парадку, ужо больш радасна, гучней і складаней спявалі каля іх.

На схіле ў даліне Гараднічанкі, дзе я назіраў за вясновым жыццём дамовых вераб'ёў, бегалі і спявалі і некалькі шпакоў. Прычым як паасобку, так і ў групкax. Вось адзін з іх раптам прыпыніўся, падняў галаву і заспяваў, гучна і па-сапраўднаму, як пры шпакоўні. Але побач у сотнях метраў ніякай гнездавой нішы для шпакоў яўна не было - проста цяпер настрой у шпака такі - можа і хоча. І спявае. Але праз хвіліну-другую як нехта пераключаў яго ўнутры, ён змаўкаў і пачынаў хадзіць і шукаць чарвякоў і лічынак насякомых у глебе. Хто яшчэ не бачыў разгадку, ЯК палююць шпакі – Вам сюды.

Атрымліваецца, што пад час пошукаў ежы вочы ўвесь час накіраваныя ўніз, а што робіцца вышэй, над ім і за спіной шпак і не бачыць. Хутчэй за ўсё таму і збіраюцца яны большымі і вялізарнымі групамі, каб павялічыць бяспеку і заўважыць драпежніка, а калі той нападае, каб зменшыць імавернасць за кошт калег па чарадзе ці за кошт калектыўных дзеянняў быць злоўленым. А чарвякоў ды лічынак на ўсіх хопіць - гэта было бачна па паводзінах птушак. Ізноў адзін са шпакоў "пераключаўся" у рэжым спеваў і свісцеў сабе і наваколлю хвіліну-другую. А пасля - зноў  ішоў на перакус.

Гродна, 07-04-2022

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі