Кожны здымак у галерэі нашага сайту з'яўляецца ўласнасцю аўтара, які яго размясціў (калі не ўказана іншае). Для камерцыйнага выкарыстання любога здымка або яго часткі неабходны пісьмовы дазвол аўтара.
Пры некамерцыйным выкарыстанні спасылка на аўтара і сайт абавязковыя. Звяртайцеся да рэдактара:harrier@tut.by па ўсіх пытаннях
Пры выкарыстанні здымкаў у сацсетках, забаронена размяшчаць больш аднаго здымка з фотасерыі на пост, таксама абавязковы надпіс "больш здымкаў тут:" і далей канкрэтны адрас на знаходжанне фота-серыі на сайце.

All these pictures are copyrighted by the authors. Please respect the time and effort spent in shooting them.
If you have any questions or comments, please let us know: harrier@tut.by

Гарадзкое жыццё шэрых курапатак. Частка IIІ: жывыя камяні

шэрая курапатка

Працяг гісторыі. Пачатак ТУТ і ТУТ

Пачатак дня быў выдатны – свяціла і нават грэла сонейка, на беразе ракі збоку ад мяне ў вербалозе спачатку затрашчаў крапіўнік, а потым нечакана выляцеў на адкрытае месца і збіраў насякомых наўпрост з паверхні вады, якая заліла зусім невысокую тут траву. І вось пад час назірання за крапіўнікам, як кажуць ‘бакавым зрокам’, я зачапіўся за два аднолькавай формы і памеру камяні, якія ляжалі зусім блізка адзін да аднаго недалёка ад вады. Гэтай сваёй аднолькавасцю ды яшчэ знаходжаннем у месцы, у якім іх, здаецца, некалькі хвілін таму іх яшчэ не было, яны і звярнулі на сябе маю ўвагу.

Хаця і былі тыя ‘камяні’ параўнальна недалёка ад мяне, я навёў на іх фотакамеру і толькі тады са здзіўленнем убачы, што гэта шэрыя курапаткі (Perdix perdix) – настолькі выдатнай была іх маскіроўка калі яны не рухаліся.

Для розных нашых відаў птушак вясна пачынаецца ў розны час, але, у асноўным, аднолькава – раней ці пазней яны аб’ядноўваюцца ў пары. Таму, хаця я за некалькі хвілін назіранняў за імі так і не ўбачыў птушак спераду, а значыць і доказаў, што гэтыя дзве курапаткі менавіта пара, але тое, як яны трымаліся разам і пачатак вясны асабліва не давалі мне падставаў сумнявацца ў гэтым. (У самца вялікая чорная падкова на грудзі, у самкі яе амаль няма, толькі невыразныя яе сляды, як бы размытыя-замыленыя ў простай праграме рэдагавання малюнкаў)

Курапаткі стараліся не аддаляцца адна ад адной і чамусьці ад месца на беразе, дзе я іх убачыў. І гэтае месца было зусім недалёка, метрах у 30, ад месца маёй папярэдняй сустрэчы са знаёмай сям’ёй, у якой тады было 8 птушак (4 самцы і 4 самкі). Таму я думаю, што гэтая пара хутчэй за ўсё як раз і паходзіць з маіх старых знаёмых курапатак.

....

Як я і чакаў, хутка адбылася яшчэ адна наша сустрэча. Але пра яе будуць асобныя гісторыі, у наступны раз.

Гродна, 09-03-2023

Аўтар – Дзьмітры Вінчэўскі

 

Мінулагоднія гісторыі гэтай жа (?) сям’і курапатак тут:

Прыквел і частка І, частка ІІ, частка ІІІ, частка IV, частка V, частка VI, частка VII, частка VIII, частка ІХ і Заканчэнне.

 

Каментары