З больш, чым паўгадовым спазненнем Еўрапейская камісія 13 ліпеня абвесціла, што прыняла распараджэнне, якое пасля апублікавання ўводзіць у жыццё сур’ёзныя абмежаванні на ўвоз,  ўтрыманне і перамяшчэнні для шэрагу самых небяспечных відаў інвазійных для Еўропы інтрадуцэнтаў (чужародных відаў) раслін і жывёл.

На нашым кантыненце цяпер вядома ажно 12 тысяч відаў-інтрадуцэнтаў і сярод гэтай колькасці 1500 відаў ужо зарэкамендавалі сябе як сур’ёзныя шкоднікі.

Французская папуляцыя садовай стрынаткі (Emberiza hortulana) зменшылася на 50-75% за апошнія 30 год. І гэта негледзячы на тое, што паляванне на гэтых стрынатак забаронена з 1979 году, а з 1999 – гэта ахоўваемы від. Аднак, па ацэнках прыродаахоўных арганізацый, штогод на паўднёвым захадзе Францыі нелегальна адлаўліваюць і забіваюць каля 30 тысяч садовых стрынатак пад час іх восеньскай міграцыі ў жніўні і верасні.

Суд горада Dielsdorf (недалёка ад Цюрыха, Швайцарыя), прызнаў мужчыну віноўным у шматлікіх выпадках жорсткага абыходжання з жывёламі пасля таго, як была даказана яго віна ў спецыяльным атручванні голуба для таго, каб забіць з яго дапамогай драпежную птушку. Гэта першы падобны прысуд з рэальным турэмным тэрмінам за атручванне драпежнай птушкі ў Швайцарыі і прыродаахоўныя арганізацыі маюць надзею, што гэты прыклад дапаможа прыпыніць хвалю падобных злачынстваў.

В легкой и непринужденной форме предлагаю обзор последнего весеннего месяца - мая. Как же так, спросите вы? На исходе июнь, а мы вынуждены читать про птиц, которых наблюдали почти два месяца назад! Что ж, не следовало давать писать подобные обзоры орнитологу-мизантропу, который проводит в полях много времени, а сидение за компьютером считает наказанием. Напомню, что  имеется альтернатива - обзор Андрея Бородина на  "Дикой природе", который он всегда готовит вовремя, а мне ничего другого не остается, как перепечатывать готовое, стараясь не пересекаться во мнениях с автором. 

Гэта была мара дзядулі – яшчэ хаця б раз у жыцці ўбачыць палёт гэтага папугая, блакітнага ара, яго любімай птушкі, над мястэчкам Curaçá, на засушлівай тэрыторыі Caatinga ў штаце Bahia (Бразілія). Аднак ён пайшоў з жыцця ва ўзросце 94 гадоў так і не здзейсніўшы сваю мару. Аднак яго ўнучка Damily, якой споўнілася 16 год, не толькі змагла ўбачыць гэты від, які лічыўся зніклым у прыродзе з 2000 году, але і зняць яго палёт на мабільны тэлефон!

Блакітны ара (Cyanopsitta spixii) мае статус крытычна пагражаемага  (Critically Endangered) і магчыма зніклага ў прыродзе віду з пачатку нашага стагоддзя, галоўным чынам з-за адлову птушак для продажу і ўтрымання ў якасці хатніх пітомцаў і знішчэння неабходных для віда месцапражыванняў.  

Гарадзкія біятопы хутка разрастаюцца і павялічваюць свае плошчы, што прадстаўляе новыя магчымасці і выклікі для дзікіх жывёл. Выклікі ўяўляюць з сябе антрапагеннае забруджванне асяроддзя святлом, шумам і паветра з вадой, а таксама меншую даступнасць і колькасць ежы прыроднага паходжання. Новых магчымасцяў таксама шмат, ўключна з вялікай колькасцю ежы антрапагеннага паходжання, штучных гнёздаў і цяплейшага паветра, што дае магчымасць раней пачаць размнажэнне. Таму, ў залежнасці ад віду і кантэксту, урбанізацыя мае як адмоўныя, так і дадатнія эфекты на асобных жывёл. Таксама добра вядома, што ўмовы жыцця на першапачатковых стадыях развіцця могуць заставіць наступствы на ўсё жыццё.

Народжаны сляпым, Хуан Пабла Куласса (Juan Pablo Culasso) ніколі не бачыў ніводнай птушкі. Але сваю немагчымасць убачыць ён кампенсуе выдатным слыхам і памяццю на гукі, дзякуючы чаму ён адрознівае больш 3 тысяч пазывак, галасоў і песняў 720 відаў птушак.

Цяпер 29-гадовы бёрдэр успамінае, што пра свой абсалютны музычны слых ён даведаўся яшчэ хлопцам. Такая здольнасць параўнальна рэдкая, і сустракаецца ў сярэднім аднойчы на 10 тысяч чалавек. І хаця ён можа адрозніваць святло ад цемры – г.зн., напрыклад, дзень ад ночы, Хуан не адрознівае ні святло рознага колеру, ні выгляд прадметаў вакол сябе.

Невялікі востраў Christiansø ў Балтыйскім моры – адно з найлепшых месцаў у Даніі для назірання цікавых відаў птушак. Менавіта тут за апошнія 35 год былі зарэгістраваныя такія рэдкасці, як егіпецкі ляляк (Caprimulgus aegyptius), чырвонахвосты салавей (Luscinia sibilans), Свэнсанаў дрозд (Catharus ustulatus), салавей-чырванашыйка (Luscinia calliope) і сібірская завірушка (Prunella montanella). Аднак 30 мая сюды заляцела сапраўдная рэдкасць! 

Я прыплыў на востраў у 11.00 на лодцы, каб здзейсніць сваё штогадовае “я павінен знайсці нешта рэдкае, альбо мой водпуск прайдзе ніяк”.