Працяг. Пачатак - фота-гісторыі І, ІІ, ІІІ, IV, V і VI.
Пасля апошняй маёй сустрэчы з шэрымі курапаткамі (Perdix perdix) у цэнтры гораду мінула амаль дакладна 2 месяцы. За гэты час прайшла непрыемная, халодная частка вясны. Здавалася, што надвор’е ўсё часцей нагадвае пачатак лета і травяністая расліннасць там, дзе сустракаліся курапаткі ў мінулым годзе і ў пачатку вясны, высока паднялася. Многае рыхтавалася заквітнець або ўжо квітнела. Менавіта тады і прыйшоў ‘час трымераў’ – на адну з дарог у цэнтры прыехаў стары савецкі шэры аўтобус з выцягнутым наперад капотам і з яго высадзілася брыгада касцоў. Да вечара ‘цяжкай працай’ яны змаглі скасіць прыкладна толькі палову аднаго са схілаў пад новым замкам. Але гэта была ніжняя яго частка і як раз там, як аказалася, і загнездавалі мае знаёмыя курапаткі…
Калі я прыйшоў туды ўвечары, касцоў ужо не было, а была пара птушак, якая перабягала па скошанаму з аднаго месца на другое, часам прыпынялася і нешта дзюбала – Ніко Тынберген, нобелеўскі лаўрэат і адзін з заснавальнікаў эталогіі, напісаў пра такія дзіўныя паводзіны як пра ‘ссунутыя’. То бок яны яўна не адпавядаюць сытуацыі, але дапамагаюць справіцца з вялікім стрэсам ў гэты момант.
Хаця птушкі маглі перабегчы вышэй, яшчэ ў няскошаную частку травяністай расліннасці на схіле, яны чамусці не рабілі гэтага і бегалі толькі на скошанай палове – мелі надзею вярнуцца на гняздо?
Але ўжо пад час наступнай нашай сустрэчы стала зразумела, што ў гэтым годзе ў гэтай пары нічога не атрымалася…
Працяг будзе
Гродна, 13-05-2023
Аўтар – Дзьмітры Вінчэўскі
-------------------------------
Мінулагоднія фота-гісторыі гэтай жа (?) сям’і курапатак тут:
Прыквел і частка І, частка ІІ, частка ІІІ, частка IV, частка V, частка VI, частка VII, частка VIII, частка ІХ і Заканчэнне.
- Увайдзіце ці зарэгіструйцеся каб пакідаць каментары.
КАМЕНТАРЫ