З 10 па 15 жніўня на базе Станцыі кальцавання птушак НАН Беларусі ў г.Тураве (Жыткавіцкі раён Гомельскай вобл.), ў адным з самых маляўнічых месцаў Беларусі адбудзецца навучальны летнік для студэнтаў, магістрантаў і аспірантаў – сябраў АПБ.
Асноўныя мэты летніка – пазнаёміцца паміж сабой студэнтам з розных гарадоў, дапамагчы ў адлове і кальцаванні птушак, больш даведацца пра вызначэнне птушак (асабліва кулікоў). Акрамя гэтага, плануецца аднадзённае воднае падарожжа па Прыпяці, выраб і размяшчэнне ў Тураве і наваколлі сінічнікаў для белых сініц, праца па ўпарадкаванню дома АПБ у Тураве (дзе і будзе ладзіцца пражыванне ўдзельнікаў), а таксама дапамога ў ачышчэнні ТВП “Тураўскае балонне” ад хмызняку.

Штогод мільёны стракозаў ляцяць тысячы кіламетраў над акіянам з Паўднёвай Індыі ў Афрыку. Гэта сцвярджае Чарльз Андэрсан (Charles Anderson) – біёлаг і незалежны даследчык з Мальдыўскіх астравоў, які адкрыў самы доўгі міграцыйны шлях, вядомы для насякомых. Калі гэта сапраўды так, гэта будзе першы вядомы навуцы рэгулярны пралёт насякомых над адкрытым акіянам.
Адкрыццё прымушае памеркнуць знакамітыя міграцыі матылёў манархаў, якія лятаюць з Паўднёвай Канады на зімоўку ў Мексіку і назад, пераадольваючы штогод адлегласць каля 7 тысяч кіламетраў.

Пасля таямнічай гібелі 9 малых блакітных пінгвінаў (Eudyptula minor) на працягу апошніх двух тыдняў на тэрыторыі нацыянальнага парку недалёка ад Сіднэя (Аўстралія), ўлады нанялі дзвюх прафесійных снайпераў ахоўваць пазасталых птушак з гэтай калоніі. Снайперы ўжо пачалі начное патруляванне тэрыторыі і атрымалі дакладныя інструкцыі наконт таго, як яны павінны дзейнічаць у розных сітуацыях.

В рамках проекта АПБ завершается работа по подготовке к изданию учебного пособия для школ по факультативному курсу "Дикая природа Беларуси", которое уже получило гриф Минобразования. В настоящее время заканчивается подбор иллюстраций, и выяснилось, что требуют замены (а в ряде случаев и полностью отсутствуют) цветные фото следующих видов животных:

Пасля трох гадоў барацьбы за захаванне апошняга вядомага параўнальна вялікага месцапражывання крытычна пагражаемага віду бегунка Джэрдана (Rhinoptilus bitorquatus) наступіў новы этап. Ва ўсходняй Індыі дагэтуль атрымлівалася прыпыніць будаўніцтва каналу Teluga Ganga, які планавалася пракласці праз участак кустарнікавых джунгляў плошчай каля 1000 га.

     Сокалы-пустальгі і ў гэты, няпросты для іншых драпежных птушак год, вывялі сваіх птушанят у самым цэнтры Гродна на касцёле Адшуканьня Сьв. Крыжа (больш вядомы як касцёл бэрнардынаў). Касцёл уяўляе з сябе прыгожы вялікі будынак у стылі ранняга барока, пабудаваны ў XVI ст. (які потым не аднойчы перабудоўваўся ў два наступныя стагоддзі) і ўзвышаецца над наваколлем на высокім узгорку на прынёманскай тэрасе.

Дзве з трох маладых скопаў з гнязда ў Highlands (Шатландыя), “атрымалі” спадарожнікавыя GPS-перадатчыкі. Такім чынам, іх месцазнаходжання можна будзе рэгулярна адсочваць. Птушаняты яшчэ не выляцелі з гнязда, якое знаходзіцца пад пастаяннай аховай шатландзкага аддзялення Каралеўскага таварыства абароны птушак (RSPB Scotland staff). Іх маці, дарослая самка па імені ІДжэй (EJ) вярнулася ў Loch Garten каля Aviemore каб гнездаваць тут сёлета, ў 50ты сезон, калі гняздо знаходзіцца пад пастаянным назіраннем і аховай.

Міністэрства аховы прыроды Польшчы рыхтyе новы закон, які тычыцца чужых для польскай прыроды відаў-інтрадуцэнтаў. Тэрміны і тэрыторыі, на якіх будзе дазволена паляванне на янотападобнага сабаку, янота-паласкуна ды амерыканскую норку будуць падоўжаны і пашыраны, што, канешне, паўплывае на папуляцыі дзікіх птушак. 
Новыя правілы плануюць падоўжыць на месяц тэрміны палявання на гэтыя віды драпежнікаў-інтрадуцэнтаў, адначасова плануецца дазволіць паляўнічым здабываць апошніх на працягу ўсяго году не толькі там, дзе гняздуюць цецярукі і глушцы, але і там, дзе на працягу апошніх дзвюх гадоў рассялялі зайца-русака, бажанта /цікава, што гэта таксама від-інтрадуцэнт! – ДзВ/ і курапатку. Будзе дазволена выкарыстоўваць і жывалоўныя лавушкі для вышэйпералічаных інтрадуцэнтаў.
 

Большасць людзей, зацікаўленых назіраннямі і вывучэннем птушак звычайна мяркуе, што пазастала не вельмі шмат шанцаў, каб апісаць новы від птушак. Тым часам меркаванне гэтае даволі памылковае, бо штогод апісваецца па некалькі відаў сучасных і выкапнёвых відаў, дагэтуль не вядомых навуцы. Калі ж задумацца над магчымасцямі палеантолагаў, трэба ўспомніць, што птушкі распаўсюджаны на нашай планеце ўжо прыкладна 150 мільёнаў гадоў, і ў мінулым гэтая група жывёл была не менш (калі не больш) шматлікай, чым цяпер. Вывучэннем мінулага птушак, іх эвалюцыі і ўзаемных сувязяў займаецца палеоорніталогія. Штогод у розных палеоанталагічных часопісах з’яўляюцца артыкулы, прысвечаныя апісанню новых выкапнёвых відаў птушак.

Навукоўцы выкарыстоўваюць хай-тэк прылады, каб зразумець чаму колькасць тупікаў на адной з брытанскіх калоній загадкава зменшылася на траціну. Даследчыкі замацоўваюць на марскіх птушках, якія гняздуюць на астравах Фэйрн (Farne Islands), на ўзбярэжжы графства Northumberland (Вялікабрытанія) разнастайныя супер-сучасныя тэхнічныя прылады ў надзеі атрымаць дадзеныя аб самых важных момантах жыцця гэтых птушак.

Трыццацігадовы маніторынг папуляцый лясных відаў птушак у Вялікабрытаніі паказаў, што колькасць большасці з іх зменшылася больш чым на 50%.
Яшчэ 17 відаў птушак з іншых экасістэм таксама значна зменшылі сваю колькасць – большасць з іх зімуе ў трапічных раёнах Заходняй Афрыцы, дзе месцы іх зімоўкі пачынаюць дэградаваць.
Колькасць шпакоў, канаплянак, гілёў і пячуравак-будаўнічкоў літаральна абвалілася, тады як адзначаны 12 відаў (сярод іх чорнагаловая леска, сарока, кольчатая туркаўка), якія павялічылі сваю колькасць за гэты час.

Наталья Голицына (Лондон)

В Великобритании развернута массовая кампания против закрытия радиостанции "Birdsong" ("Птичья песнь"), передававшей только пение птиц. Она просуществовала полтора года, успев завоевать аудиторию в полмиллиона человек.

Ранее на частоте "Birdsong" работала радиостанция "One Word", специализировавшаяся на разговорном жанре. Её постоянная аудитория была втрое меньше.

Грант ад Фонда Супольнасці BirdLife International дапамагае ўзнавіць папуляцыю пагражаемага прыбярэжнага зуйка Thinornis novaeseelandiae на востраве Мана недалёка ад заходняга ўзбярэжжа сталіцы Новай Зеландыі – Веллігтона. Першыя індыкатары поспеху ўжо былі адзначаны. Адна пара з 41 маладых птушак, выпушчаных на востраў у 2007г., выгадавала птушаняў у 2008г., яшчэ 5 маладых кулічкоў выляцела з гнёздаў на востраве сёлета. Цікава, што першае птушанё вывялося ў адналетніх бацькоў, хаця звычайна зуйкі пачынаюць гнездаваць у двухгадовым узросце. 

Кіты ля ўзбярэжжаў Аргенціны займелі новага ворага – чаек. Вялікія марскія чайкі навучыліся харчавацца на кітах – яны сядаюць на іх спіны і выдзіраюць дзюбай кавалкі скуры і ворвань (падскурны тлушч). Такога не ўбачыш больш нідзе на Свеце.
Першыя атакі вакол паўвострава Вальдэс былі адзначаны яшчэ 35 год таму, але сістэматычнае вывучэнне гэтай незвычайнай з’явы пачалося толькі нядаўна. Доля кітоў, якіх атакавалі чайкі, вырасла з 1% ў 1974г. да 78% цяпер.
Чайкі паступова паглыбляюцца ў ворвань кітоў. “Можна ўбачыць параўнальна вялікія адкрытыя раны, ў якія пранікае інфекцыя.” – так апісаў вынікі нападаў чаек Роджэр Пэйн (Roger Payne) з арганізацыі Ocean Alliance. “Некаторыя з ранаў маюць да паўметра даўжынёй і іх краі выглядаюць як сляды ад тысяч ўкусаў”.

Першыя птушаняты Сейшэльскай райскай валасяніцы Terpsiphone corvina выляцелі за апошнія 60 год па-за востравам La Digue з гнязда на каралавым востраве Denis. Маладыя птушкі ўжо добра лятаюць, крычаць і падкармліваюцца сваімі бацькамі. “Тыповыя нармальныя і здаровыя птушаняты валасяніц” – так пракаментаваў іх паводзіны Нірмал Шах (Nirmal Shah), дырэктар Nature Seychelles (партнёр BirdLife).
Сейшэльская райская валасяніца засталася адзіным сейшэльскім відам птушак, які мае “крытычна пагражаемы” статус. Раней такія крытычна пагражаемыя віды як сейшэльскі сарокавы дрозд Copsychus sechellarum, сейшэльская белаглазка Zosterops modestus і сейшэльская сплюшка Otus insularis дзякуючы эфектыўнай ахове атрымалі больш нізкі ахоўны статус. Аднак і папуляцыя райскай валасяніцы паступова павялічваецца: ў 1996г. іх налічвалі 69-83 пары, а праз чатыры гады (калі праводзіўся апошні поўны ўлік віда) іх стала паміж 104 і 139 парамі.