Павелічэнне тэмпературы паветра, якое звязваюць з глабальным пацяпленнем клімату, можа парушаць тонкія ўзаемасувязі ўнутры экасістэм. Адной з патэнцыйных прычын гэтага можа быць разсінхранізацыя ўзаемазвязаных цыклаў прадуцэнтаў і кансументаў рознага парадку. На прыкладзе насякомаедных птушак і іх галоўных ахвяр можа атрымацца так, што лісце раслін пачынае распускацца раней, вусені таксама пачынаюць вылупляцца раней каб дастасавацца да жыццёвaга цыклу сваіх кармавых відаў, а вось птушкі, якія гэтымі вусенямі харчуюцца, будуць адкладваць яйкі і мець птушанят у тыя ж тэрміны, што і раней. Гэта гіпатэтычная сытуацыя нават атрымала адмысловую назву – “феналагічнае несупадзенне” (phenological mismatch). 

Да нечаканых вынікаў прыйшла каманда даследчыкаў, якія з дапамогай сучасных метадаў вывучалі асноўныя прычыны смяротнасці вывадкаў у сініх сініц (Cyanistes caeruleus). Аказалася, што калі самец застанецца сам з малымі птушанятамі, то ён амаль не мае шанцаў выгадаваць іх, бо не ўмее абагрэць да з'яўлення ў іх уласнай тэрмарэгуляцыі. Трошкі больш шанцаў на паспяховы вылет малых маюць самотныя самкі.

Кожны арганізм імкнецца заставіць пасля сябе (як мага больш) патомкаў, бо такім чынам яго камбінацыі генаў будуць працягваць жыць і пасля яго смерці. У большасці відаў птушак самы надзейны спосаб зрабіць гэта - стварыць пару і размнажацца са сваім партнёрам ці партнёркай. Аднак апошнія дзесяцігоддзі вядома пра існаванне нават у монагамных саюзах т.зв. ЕРС - капуляцый па-за парай (extra-pair copulations). Прычым амаль заўсёды бацькамі такіх "пазашлюбных" птушанят станавіліся старэйшыя ўзростам самцы. Каманда навукоўцаў на прыкладзе дамовых вераб'ёў (Passer domesticus) вырашыла адказаць на пытанне - чаму так адбываецца? 

Змены ў авіфауне вакол нас адбываюцца пастаянна, але найбольш важныя яны, канешне, для гняздуючых у краіне відаў. У Польшчы з 1800 да 2016 г вядома пра гнездаванне 254 відаў птушак (Stawarczyk et al. 2017), як мінімум некаторыя з іх па розных прычынах не гняздуюць у краіне дзесяцігоддзі ці некалькі апошніх гадоў. Аднак адбываюцца і супрацьлеглыя змены - так, з пачатку гэтага стагоддзя у спіс гняздуючых дадаліся качка-мандарынка (2001), малая белая чапля (2003), канадзкая казарка (2004), нільская гусь (2007), барадатая кугакаўка (2010) і садовая чаротаўка (2011).  На мінулым тыдні атрымалася даказаць першы выпадак гнездавання іберыйскай пячураўкі (Phylloscopus ibericus) у Польшчы.

Нечаканы і вельмі сумны працяг можа атрымаць гісторыя з сучаснымі метадамі вывучэння птушак на прыкладзе аднаго з белых буслоў (Ciconia ciconia) родам з Польшчы, распавяла прыродаахоўная арганізацыя Grupa EkoLogiczna з Седлец (Польшча). 

Новае даследаванне паказала, што чэрві-паразіты могуць негатыўна ўздзейнічаць на здольнасць марскіх птушак да палёту і тым самым нават змяншаць іх поспех гнездавання.

Два паўнапраўных – і апошніх – вясновых месяцы незаўважна, але няўхільна перайшлі ў ранняе і гарачае лета. Асаблівых сюрпрызаў у назіраннях птушак са Спісу Клуба200 амаль не адбылося. Усяго было зроблена 109 паведмленняў пра назіранні 31 віда.

Новы механізм распаўсюджання як мінімум некаторых відаў насякомых адкрылі японскія навукоўцы. Для павольных насякомых, такіх як палачнікі, птушкі, якія з’ядаюць іх, насамрэч могуць дапамагчы ў распаўсюджанні яек на новыя тэрыторыі.

Чаму сучасныя птушкі страцілі зубы? Ці для таго, каб галава была лягчэйшай у палёце і цэнтр цяжасці быў размешчаны бліжэй да сярэдзіны цела? Ці завостраная дзюба без зубоў больш зручная для здабычы чарвякоў і іншых безхрыбетных у параўнанні з зубатымі сківіцамі продкаў-дыназаўраў? Вельмі магчыма, што гэтыя карысныя для птушак здабыткі ўсё ж не былі першаснымі.

Яшчэ параўнальна нядаўна лічылася, што папугаі-інтрадуцэнты ў Еўропе не аказваюць значнага негатыўнага ўздзеяння на мясцовую фауну. Аднак апошнія даследаванні, праведзеныя ў Гішпаніі, паказалі, што гэта далёка не так.