“Мотус” (Cістэма сачэння за дзікімі жывёламі (The Motus Wildlife Tracking System (“рух” з Лаціны)) – міжнародная навуковая даследчая сетка, якая выкарыстоўвае каардынаваную аўтаматычную радыё-тэлеметрыю каб атрымліваць дадзеныя па перамяшчэнню і паводзінах параўнальна невялікіх лятаючых арганізмаў. Каб мець магчымасць сачыць за птушкамі, кажанамі і вялікімі насякомымі, Motus выкарыстоўвае лічбава-закадаваныя радыё-перадатчыкі ў выглядзе нана-метак (“nano-tags”), якія дасылаюць сігнал некалькі разоў за хвіліну.

Арнітафауна Перу не перастае здзіўляць – не прайшло і тры гады з апісання тут новага віду птушак, як год таму Джош Бэк (Josh Beck) адзначыў тут невядомы для навукі від мурашаловак Myrmeciza, які цяпер амаль дачакаўся фармальнага апісання і вельмі падобны на ржава-спіную мурашалоўку з лясоў Гайяны і Венесуэлы. Месца знаходкі новага для навукі віду знаходзіццца ўсяго ў кіламетры ад вёсачкі Plataforma ў Кардыльерах і абяцае стаць вельмі папулярным сярод бёрдэраў.

Вялікія драпежныя птушкі, якія не прыстасаваныя да доўгага актыўнага палёту, умеюць выкарыстоўваць невялікія турбуленцыі паветра каб заставацца недалёка ад ускрайкаў лясоў. Пра гэта кажа новае даследаванне. Навукоўцы ўжо назвалі такі стыль палёту “папраўленае лунанне” (contorted soaring).

Амаль камплектныя акамянелыя парэшткі птушкі, якая выглядае нечым пераходным паміж свіргулямі і калібры праліваюць дадатковае святло на пачатковую эвалюцыю гэтых блізкіх таксонаў і паказваюць калі прыкладна яны пачалі разыходзіцца паміж сабой.
 

Нядаўняе даследаванне паказала, што як мінімум адзін від птушак умее выдатна і па прызначэнні выкарыстоўваць драўляныя дубцы або абломаныя галінкі каб барабаніць. Цікава, што і знешне гэты від – чорны, або пальмавы какаду (Probosciger aterrimus) - выглядае як рок-зорка канца міінулага стагоддзя., калі знакаміты барабаншчык Філ Коллінз толькі пачынаў сваю сольную кар’еру спевака.

Май можа стаць рэкордным для Беларусі па колькасці адзначаных новых для нашай краіны відаў птушак. Сёлета ў пачатку месяца Андрэй Шэўчык сфатаграфаваў у Калінкавіцкім раёне чорнагаловага сібірскага ерчыка, і вось толькі цяпер стала вядома, што яшчэ адзін новы від быў злоўлены ў канцы мая мінулага году і таксама на Гомельшчыне. Гэта - бледная перасмешка (Hippolais pallida).

Большасць арнітолагаў і бёдуотчараў не сумняецца ў тым, што самцы многіх відаў птушак спяваюць. Аднак нямногія з нас ведаюць, што самкі птушак таксама могуць спяваць – часам не менш складаныя і прыгожыя песні.

У апошнія гады даследаванні міграцыі птушак рэдка абыходзяцца без выкарыстання тэхнічнічных прылад, якія дапамагаюць глыбей і інакш убачыць складаныя працэссы ў іх жыцці. Аднак дагэтуль няма адназначнага адказу на важнае пытанне – наколькі падобныя прылады бяспечныя для птушак? Нядаўняя публікацыя ў часопісе The Condor: Ornithological Applications паказвае магчымыя дадатковыя абмежаванні ў выкарыстанні геалакатараў.

Запісы спеваў звычайных стрынатак (Emberiza citrinella) з Новай Зеландыі даюць магчымасць арнітолагам пачуць, як іх брытанскія суродзічы маглі спяваць 150 гадоў таму. Даследаванне паказала, што як мінімум некалькі дыялектаў, з якімі спяваюць стрынаткі ў Новай Зеландыі – куды яны былі завезеныя яшчэ ў ХІХ ст, страчаны ў сучасных птушак Вялікабрытаніі.

Навукоўцыпараўноўвалі дыялекты спеваў звычайных стрынатак у Вялікабрытаніі і былой калоніі Брытанскай імперыі – Новай Зеландыі, дзе больш за 600 звычайных стрынатак было выпушчана ў 1860-70 гг і пазней яны сталі праблемай. Вынікі былі апублікаваныя ў часопісе  Ecography.

Старажытны бурштын з М’янмы ізноў паказаў, якія значныя для палеанталогіі і нашых уяўленняў пра эвалюцыю вялікіх таксонаў жывёл адкрыцці могуць быць здзейснены з дапамогай гэтага незвычайнага прыроднага матэрыялу для захавання парэшткаў даўно вымерлых відаў. З дапамогай кампьютэрнай тамаграфіі атрымалася ўбачыць самыя камплектныя парэшткі старажытнага птушаня ў бурштыне даўжынёй каля 10 см. Яго ўзрост быў вызначаны амаль на 100 мільёнаў гадоў.

Захаванае пер’е паказвае, што птушанё, якое трапіла ў смалу, ужо было апераным і пражыло як мінімум першыя дні або нават тыдні. Косткі, скура і мяккія тканкі таксама трапілі ў бурштын і забяспечваюць навукоўцаў унікальнай інфармацыяй пра даўно зніклую групу птушак.

Сёння зранку ў арніталагічнай Меццы Літвы – на мысе Ventė у аднайменнай арніталагічнай станцыі быў адзначаны новы для гэтай краіны від птушак -  рыжапаяснічная ластаўка (Cecropis daurica)!

Птушку ўбачыў і сфатаграфаваў арнітолаг Вітаўтас Эйгірдас (Vytautas Eigirdas). Мыс Вентэ знаходзіцца ў дэльце Нёмана, адміністратыўна ў раёне Šilutė (Заходняя Літва). Менавіта там у 1929 годзе наш зямляк праф. Тадэвуш Іваноўскі (Tadas Ivanauskas) заснаваў арніталагічную станцыю, якая прычынілася да першых рэгістрацый для Літвы ўжо некалькіх відаў птушак.