Стагоддзямі лічылася, што большасць птушак - манагамныя істоты – як і людзі. Аднак гэтыя ідэалістычныя ўяўленні былі развеяны пасля таго, як арнітолагі адкрылі ў птушак шматлікія іншыя стратэгіі размнажэння: палігамію, поліандрыю, праміскуітэт і нават “спаборніцтва спермы” (sperm competition). Канешне, як і ва ўсім, што нас здзіўляе ў дзікай прыродзе, ў гэтай разнастайнасці “вінаваты” натуральны адбор.

Працягвае Цім Біркхэад (Tim Birkhead), прафесар біхевіаральнай экалогіі ва ўніверсітэце Шэффілда (Вялікабрытанія):

Вельмі арыгінальная эксперыментальная праца па дамінацыі доўгадзюбых калібры (Phaethornis longirostris) была нядаўна апублікаваная ў часопісе Scientific Reports. Аказалася, што самцы-дамінанты апынуліся на гэтай пазіцыі дзякуючы выдатнай прасторавай памяці, а не памерам ці сіле.

Чарговая канферэнцыя Гродзенскага абласнога аддзялення грамадскай арганізацыі "Ахова птушак Бацькаўшчыны" (АПБ) адбудзецца ў Гродна ў суботу-нядзелю  3 і 4 сакавіка. Сустрэча з сябрамі і аднадумцамі з усёй Беларусі і Польшчы, цікавыя прэзентацыі і магчымасць набыць сувеніры і вызначальнікі, майкі-цішоткі і календары з налепкамі чакаюць Вас!

Каб найлепш дапасавацца да зменаў у навакольным асяроддзі, некаторыя віды птушак былі заўважаныя ў зменах сваіх міграцыйных паводзін. Частка птушак з той самай папуляцыі можа адлятаць на зімоўку, а частка заставацца, або яны могуць змяніць месца зімоўкі і трасу пралёту на іншую. Аднак толькі невялікая колькасць даследаванняў змагла вызначыць вынікам чаго падобныя змены ёсць: наследавання ці пластычнасці міграцыйных паводзін.

У апошнія гады мы маем усё больш паведамленняў пра тое, што ў нейкай мясцовасці белы бусел (Ciconia ciconia) застаўся зімаваць побач з намі. Калі яшчэ некалькі год таму можна было з вялікай імавернасцю сказаць, што хутчэй за ўсё гэта хворая ці параненая птушка і толькі таму яна не адляцела разам з іншымі бусламі на зімоўку ў Афрыку, у апошнія гады сытуацыя змяняецца.

Не так даўно было паказана, што птушкам выгадна здалёк адрозніваць суседзяў ад іншых прадстаўнікоў свайго віду – тады трэба траціць менш часу і энергіі на праверку: хто побач з табой? Паводле нядаўнага даследавання, вялікія дзятлы (Dendrocopos major) могуць выкарыстоўваць індывідуальныя асаблівасці тэрытарыяльных гукаў, якія яны выдабываюць са стукання дзюбай па дрэвах, каб пазнаваць адзін аднаго.

Людзі - далёка не адзіныя істоты, якія па розных прычынах могуць разыходзіцца і ствараць новую сям’ю. Для сініц сініц (Cyanistes caeruleus) нядаўна быў вызначаны адзін з галоўных фактараў, які перадвызначае ці партнёры будуць размнажацца ў той самай пары ізноў, ці хутчэй шукаць сабе новую.

Самцы сіняй сініцы (Cyanistes caeruleus) з чыста белымі шчокамі аказаліся больш здаровымі і мелі лепшыя шанцы знайсці лепшых партнёрак, чым самцы з больш тусклым пер’ем на шчаках. Папярэднее даследаванне паказала, што не толькі колькасць, але і якасць ежы, якую птушкі спажывалі ў папярэдні год, можа аказваць уплыў на колер іх пер’я.

Новае даследаванне паказала, што гусі ў халоднае надвор’е пад час зімоўкі могуць не толькі запавольваць работу сэрца, але і змяншаць тэмпературу цела, такім чынам эканомячы энергію.

Арнітолагі і іншыя прадстаўнікі новазеландзкіх арганізацый па ахове прыроды сумуюць з-за страты адной з самых незвычайных дзікіх птушак на Зямлі – аўстралійскай олушы (Morus serrator) па мянушцы Найджэл (Nigel).

Адна з некалькіх звычайных зязюляў (Cuculus canorus), пазначаных спадарожнікавымі перадатчыкамі ў Вялікабрытаніі і вядомая пад мянушкай ПіДжэй (PJ), вяртаецца ў кірунку поўначы. Міжнародны праект па вывучэнню міграцый і месцаў зімоўкі віду актыўна падтрымліваецца спонсарамі і ажжыццяўляецца пад агульнай каардынацыяй Брытанскага траста для арніталогіі BTO.

Новае даследаванне, праведзенае на дамовых вераб’ях (Passer domesticus) –відзе, які быў інтрадукаваны еўрапейскімі перасяленцамі ў Аўстраліі і Новай Зеландыі у сярэдзіне ХІХ стагоддзя, паказала, што высокія тэмпературы пад час развіцця птушанят у розных месцах гэтых краін могуць прыводзіць да змяншэння памераў іх цела.