Паводле новага маштабнага і доўгатэрміновага даследавання, дзікія птушкі, якія харчуюцца на створаных для іх сталоўках, могуць мець не толькі перавагі перад птушкамі, якія на іх не харчуюцца, але і праблемы - бо такія месцы могуць служыць крыніцамі заражэння рознымі хваробамі. У тым самым нумары часопіса Philosophical Transactions of the Royal Society B з’явіўся таксама артыкул пра небяспеку птушыных сталовак для змены міграцыйных паводзін і заражэння паразітамі.

Міграцыйныя паводзіны дзікіх жывёл могуць значна змяняцца з-за доступу да дадатковага харчавання. Гэта добра вядомы фенамен, які пачаў інтэнсіўна вывучацца ў апошнія дзесяцігоддзі, у асноўным, на прыкладах розных відаў птушак. Аднак гэтыя змены могуць таксама значна змяніць суадносіны і распаўсюджанне розных відаў паразітаў.

Каб праверыць сваю гіпотэзу на гэтую тэму, Леон Браўн (Leone Brown) з Odum School of Ecology універсітэту штата Джорджыя (ЗША) і Рычард Хол (Richard Hall) з мясцовага каледжа ветерынарыі, выкарысталі матэматычныя мадэлі па ўдзеянні дадатковага харчавання на міграцыйныя паводзіны і хваробы.

Вясна сёлета прыпазнілася – толькі на паўднёвым захадзе краіны зямля амаль цалкам вызвалілася ад снегу і маразоў. Але многія віды птушак ужо не могуць больш чакаць і пачалі ўсё больш і больш актыўна і масава вяртацца на свае месцы гнездавання. З пачатку сакавіка ў Беларусі ўжо адзначаныя самыя першыя вясновыя мігранты, колькасць якіх павялічваецца нават не з кожным днём, а нават з кожнай гадзінай: палявыя жаўрукі, звычайныя шпакі, кнігаўкі, залацістыя сеўкі, гусі-гуменіцы, вялікія галубы, чайкі-рыбачкі, качкі-свіцьвы, шэрыя жураўлі і, нарэшце, першыя белыя буслы!

Толькі цяпер былі канчаткова падведзены вынікі агульнабрытанскіх улікаў сокала-падарожніка (Falco peregrinus), якія праводзіліся ў 2014. Аказалася, што від знаходзіцца на максімуме сваёй колькасці пасля абсалютнага мінімума з-за сусветнага крызіса з выкарыстаннем ДДТ у 1960-я гады. Сучасная ацэнка – 1770 гняздуючых пар, што на 22% больш, чым пад час папярэдняга аналагічнага ўліку віду, які адбыўся ў 2002 г..

Пасля прыкладна двух мільёнаў гадоў асобнай эвалюцыі, дзве лініі крумкачоў (Corvus corax) зноў аб’ядналіся праз гібрыдызацыю ў адзіны від - нечаканы тып відаўтварэння для птушак.

Гэтай зімой мы ўпершыню ў Беларусі стварылі магчымасць назіраць за птушкамі на сталоўцы з дапамогай он-лайн трансляцыі. З-за таго, што яна знаходзілася на ўскрайку Белавежскай пушчы ў невялічкай вёсачцы Залессе, на яе прыляталі не зусім звычайныя для гарадзкіх сталовак, да якіх усе мы прызвычаіліся, віды птушак.

За два з паловай месяцы трансляцыі (якая пачалася ў другой палове снежня), на яе заходзілі амаль 4500 чалавек з 62 краін, апошняй да назіранняў далучылася Коста Рыка:

Ступень прыхільнасці розных відаў птушак да месца нараджэння і размнажэння (т. зв. site fidelity) параўнальна даўно і актыўна вывучаецца. Нашмат менш вядома пра прыхільнасць птушак да тых самых месцаў зімоўкі.

Сёлетняя зіма слаба і павольна пачыналася, але цяпер і не думае заканчвацца. Таму, негледзячы на марозны пачатак вясны, мы падвядзем сёлетнія зімовыя вынікі і будзем актыўна выглядваць вясновых птушак. Усяго за два мінулыя месяцы было зроблена 75 паведамленняў у Клуб200 АПБ пра 15 рэдкіх відаў – што для зімы вельмі неблагі вынік. Як потым аказалася, не ўсе з іх тычыліся відаў са Спісу Клубу, але пра ўсё па парадку.

Стагоддзямі лічылася, што большасць птушак - манагамныя істоты – як і людзі. Аднак гэтыя ідэалістычныя ўяўленні былі развеяны пасля таго, як арнітолагі адкрылі ў птушак шматлікія іншыя стратэгіі размнажэння: палігамію, поліандрыю, праміскуітэт і нават “спаборніцтва спермы” (sperm competition). Канешне, як і ва ўсім, што нас здзіўляе ў дзікай прыродзе, ў гэтай разнастайнасці “вінаваты” натуральны адбор.

Працягвае Цім Біркхэад (Tim Birkhead), прафесар біхевіаральнай экалогіі ва ўніверсітэце Шэффілда (Вялікабрытанія):

Вельмі арыгінальная эксперыментальная праца па дамінацыі доўгадзюбых калібры (Phaethornis longirostris) была нядаўна апублікаваная ў часопісе Scientific Reports. Аказалася, што самцы-дамінанты апынуліся на гэтай пазіцыі дзякуючы выдатнай прасторавай памяці, а не памерам ці сіле.

Чарговая канферэнцыя Гродзенскага абласнога аддзялення грамадскай арганізацыі "Ахова птушак Бацькаўшчыны" (АПБ) адбудзецца ў Гродна ў суботу-нядзелю  3 і 4 сакавіка. Сустрэча з сябрамі і аднадумцамі з усёй Беларусі і Польшчы, цікавыя прэзентацыі і магчымасць набыць сувеніры і вызначальнікі, майкі-цішоткі і календары з налепкамі чакаюць Вас!

Каб найлепш дапасавацца да зменаў у навакольным асяроддзі, некаторыя віды птушак былі заўважаныя ў зменах сваіх міграцыйных паводзін. Частка птушак з той самай папуляцыі можа адлятаць на зімоўку, а частка заставацца, або яны могуць змяніць месца зімоўкі і трасу пралёту на іншую. Аднак толькі невялікая колькасць даследаванняў змагла вызначыць вынікам чаго падобныя змены ёсць: наследавання ці пластычнасці міграцыйных паводзін.

У апошнія гады мы маем усё больш паведамленняў пра тое, што ў нейкай мясцовасці белы бусел (Ciconia ciconia) застаўся зімаваць побач з намі. Калі яшчэ некалькі год таму можна было з вялікай імавернасцю сказаць, што хутчэй за ўсё гэта хворая ці параненая птушка і толькі таму яна не адляцела разам з іншымі бусламі на зімоўку ў Афрыку, у апошнія гады сытуацыя змяняецца.

Не так даўно было паказана, што птушкам выгадна здалёк адрозніваць суседзяў ад іншых прадстаўнікоў свайго віду – тады трэба траціць менш часу і энергіі на праверку: хто побач з табой? Паводле нядаўнага даследавання, вялікія дзятлы (Dendrocopos major) могуць выкарыстоўваць індывідуальныя асаблівасці тэрытарыяльных гукаў, якія яны выдабываюць са стукання дзюбай па дрэвах, каб пазнаваць адзін аднаго.