На наступным тыдні выйдзе ў свет наш чарговы каляндар, які мы назвалі як і сайт – “Птушкі штодня”. Для ілюстрацый на кожную старонку-месяц календара былі выбраны самыя цікавыя па версіі аўтараў і рэдакцыі здымкі самых актыўных фатографаў-анімалістаў нашай Галерэі: Мікалая Верабья, Алы і Аляксандра Эрдманаў, Андрэя Несцерава, Сяргея Чарапіцы, Уладзіміра Пушкіна і Андрэя Прыгуна. 

У Беларусі дагэтуль толькі два віды – поплаўны лунь (Circus pygargus) і звычайная зязюля (Cuculus canorus) - атрымалі спадарожнікавыя перадатчыкі, якія дазваляюць сачыць за перамяшчэннямі пазначаных птушак з дапамогай спадарожнікаў і рэгулярна атрымліваць вельмі дакладную інфармацыю пра іх месцазнаходжанне. У іншых краінах колькасць як відаў, так і асобін птушак негледзячы на параўнальна вялікія кошты гэтага метаду вывучэння міграцый з часам у сувязі з пастаянным змяншэннем вагі спадарожнікавых перадатчыкаў і вялікім навуковым значэннем атрыманых такім чынам дадзеных пастаянна павялічваецца. 

Не сакрэт, што сокал-пустальга (Falco tinnunculus) застаецца адзіным відам нашых птушак, які занесены ў Чырвоную кнігу Беларусі і штогод гняздуе ў будынках у многіх нашых гарадах. З гэтым звязаны не толькі перавагі для віда, але і праблемы. Менавіта абмеркаваць іх і магчымыя рашэнні з карысцю для гэтых рэдкіх птушак і людзей і збіраліся на працягу двух дзён прадстаўнікі ўсіх зацікаўленых у гэтым арганізацый: Гродзенскага і Брэсцкага абласнога аддзяленняў АПБ, Гродзенскага абласнога камітэту Мінпрыроды, Гродзенскага заалагічнага парка і гарадзкіх ЖЭСаў, а таксама кафедры заалогіі і ФЧЖ ГрДзУ.

Амерыканская служба дзікай прыроды (U.S. Fish and Wildlife Service) паведаміла, што 19 лістапада на атоле Мідуэй была адзначана адна з самых знакамітых і напэўна самая старая дзікая птушка ў свеце – самка лайсанскага альбатроса (Phoebastria immutabilis) па мянушцы Мудрасць (Wisdom). 

Чатыры віды, асобны відавы статус якіх даўно падазраваўся, нарэшце на радасць бёдуотчарам былі вылучаныя з комплексу нарцысавай і жоўтагузай валасяніцы Narcissus/Yellow-rumped Flycatcher дзякуючы спецыяльнаму комплекснаму таксанамічнаму даследаванню.

Чубатыя асаеды (Pernis ptilorhynchus) часта рабуюць пчолаў, каб з’есці іх лічынак ды мёд. Аказалася, што для таго, каб знайсці ежу, птушкі выкарыстоўваюць і нюх, і зрок. Вынікі найноўшага даследавання, якое гэта даказала, былі апублікаваныя ў часопісе з вольным доступам PLoS ONE.

Каманда з чатырох чалавек у складзе Mitch Lysinger, Tuomas Seimola, Dušan Brinkhuizen і Rudy Gelis 8 кастрычніка ўсталявала новы сусветны рэкорд Вялікага дня ў назіраннях птушак (Big Day Birding). У Эквадоры яны адзначылі на працягу сутак ажно 425 відаў (фактычна 4% міравой авіфауны), аднак і так не выкарысталі цалкам магчымасці абранага маршруту!

Пасля амаль 200 год адсутнасці, хутка ў Аргенціне ізноў у прыродзе можна будзе ўбачыць зялёнакрылага ара (Ara chloroptera) – птушак выпусцілі ў паўночна-ўсходняй частцы краіны ў выніку выканання схемы рэінтрадукцыі віду. Праект ажыццяўляе таварыства Aves Argentinas, партнёр глабальнай прыродаахоўнай арганізацыі BirdLife International. 

Чайкі навучыліся карыстацца з асаблівасцяў харчавання некаторых відаў качак каб атрымаць доступ да малюскаў, якіх не могуць лавіць самі. Вынікі назіранняў за іх паводзінамі былі нядаўна апублікаваныя ў часопісе The Auk: Ornithological Advances.

Грыфы і кондары маюць спецыяльна аголеныя або з кароткім пер’ем галаву і шыю, якія даюць ім магчымасць заставацца параўнальна чыстымі нават пасля харчавання ўнутры трупаў вялікіх жывёл. Ачышчаючы косткі і цэлыя трупы ад гніючага мяса і ўнутранасцяў, грыфы між іншым перашкаджаюць распаўсюджанню патагенных мікраарганізмаў на іншых жывёл. Але чаму яны самі не хварэюць ад патагенаў?

У заапарку “Парк птушак” (Parque Das Aves), які знаходзіцца ў бразільскім горадзе  Foz do Iguacu каля мяжы з Парагваем і Аргентынай, нядаўна вывялася птушанё алагоаскага курасао Alagoas Curassow (Mitu mitu). Кароткае відэа з авіярыя, прысвечанае гэтай падзеі, можна паглядзець ТУТ.

Тады як большасць відаў жывёл пазбягае месцаў, дзе адбылася смерць прадстаўніка таго ж віду, аказалася, што некаторыя віды птушак могуць выкарыстоўваць цікавасць да такіх месцаў каб зразумець прычыны смерці і, магчыма, выявіць новыя віды драпежнікаў ці важныя абставіны, якіх варта пазбягаць.

Асобіны ў сацыяльных відаў жывёл мусяць узаемадзейнічаць з іншымі прадстаўнікамі сваёго віду, каб мець магчымасць знайсці ежу, выжыць і размнажацца. Сацыяльныя ўзаемадачыненні больш высокага ўзроўню, з утварэннем іерархіі, ўзнікаюць калі ўзнікае неабходнасць жыць у групах і знаходзіць у іх баланс паміж мінусамі і плюсамі такога жыцця. Адзін з самых высокіх узроўняў сацыяльнасці – дамінантная іерархія, пазіцыі ў якой ўсталёўваюцца ў выніку агрэсіўных узаемадзеянняў.